Angielskie czasy niejednemu uczniowi spędziły sen z powiek. Na szczęście dla chcących nauczyć się języka Szekspira, od reguł w Angielskim nie ma wielu wyjątków, więc jeśli opanujemy i przećwiczymy dane zagadnienie, będziemy mogli „wytrenowaną” formę gramatyczną używać zawsze i wszędzie.
Nie zwlekając więc, przyjmijmy porcję nauki o czasach i odpowiedzmy sobie na pytanie: kiedy używamy present simple?
Po pierwsze, stosujemy czas present simple (teraźniejszy prosty), kiedy mówimy o czynnościach w kontekście ogólnym. Dana czynność nie musi się wcale odbywać dokładnie w chwili, w której się wypowiadamy
Np. zdanie „Mrs. Smith looks after her daughter.” nie oznacza wcale, że Pani Smith zajmuje się swoją córką właśnie w tej chwili. Pani Smith generalnie zajmuje się swoją córeczką, chociaż właśnie w tej chwili jest w pracy.
Po drugie, używamy present simple gdy mówimy o czynnościach powtarzalnych, np.: „I get up at 7 o’clock every morning.” .
Po trzecie, stosujemy present simple zawsze, gdy chcemy coś komuś obiecać, zasugerować albo odmówić czy przeprosić. Powiemy więc: „I promise I will come at 6.” (nie „I am promissing…”).
Podobnie postąpimy z następującymi czasownikami: suggest, insist, advice, refuse, apologise, agree.
Jeśli zrozumiemy i zapamiętamy powyższe zasady, czas present simple nie będzie sprawiał nam najmniejszego problemu.
Dodatkowo, dobrze jest jeszcze pamiętać o dwóch czasownikach: „look” i „feel”. Są one o tyle specyficzne w kontekście ich użycia w czasie teraźniejszym, że można ich użyć zarówno w czasie present simple, jak i present continuous i nie zmieni to sensu wypowiedzi. I tak, zdanie „You look really good today” będzie miało dokładnie takie samo znaczenie, jak zdanie „You are lookig really good today.” i obydwie formy będą poprawne. Jednak w zdaniu „I usually look good in the morning” mamy do czynienia z pewną regułą, zazwyczaj rano dobrze wyglądam. Nie oznacza to jednak, że wyglądam dobrze właśnie dziś, tego ranka. Możemy tu użyć tylko czasu present simple.
Jest jeszcze jedna kwestia, którą warto omówić. Wyobraźmy sobie taką sytuację: Pani Smith stoi pod drzwiami własnego mieszkania, zawartość jej torebki leży na wycieraczce, a Pani Smith mruczy do siebie wściekle pod nosem „I’m always losing keys!” Czy ma rację nie używając present simple? Przecież to w jej przypadku najwyraźniej nawyk, rzecz, która dzieje się z pewną regularnością. Niby tak, ale przecież nie gubi kluczy regularnie co sobotę. Co więcej, gubi klucze stanowczo za często niż można przyjąć za regułę, a w takich sytuacjach nie używamy present simple tylko present continuous. Analogiczne powiemy „He is always complaining” (czyli jest zrzędą, stanowczo za dużo narzeka, standardowo ludzie narzekają o wiele mniej).
Podsumowując, czasu present simple używamy, gdy mówimy o ogólnych prawdach, czynnościach powtarzalnych oraz w zdaniach typu „I refuse…”, „I suggest…”. Możemy użyć present simple komplementując czyjś dzisiejszy wygląd lub pytając o samopoczucie, ale nigdy gdy czynności, nawet powtarzające się, odbiegają od normy.
